فشار خون

از ۱۸ سال به بالا، پرفشاري خون با اندازه‌گيري فشار خون سيستولي يا دياستولي كه به طور مزمن بالاتر از مقدار طبيعي مجاز (يعني فشار سيستولي ۱۳۹ ميلي‌متر جيوه و فشار دياستولي ۸۹ ميلي‌متر جيوه) باشد تعيين مي‌شود: رجوع كنيد به جدول — طبقه‌بندي (JNC7)). اگر سنجش‌ها بصورت اندازه‌گيري ۲۴ ساعتهٔ فشار خون متحرك يا اندازه‌گيري خانگي باشند، از مرزهاي پايين‌تر (فشار سيستولي ۱۳۵ ميلي‌متر جيوه يا فشار دياستولي ۸۵ ميلي‌متر جيوه) استفاده مي‌شود.[۶] دستورالعمل‌هاي بين‌المللي اخير در مورد پرفشاري خون نيز طبقه‌بندي‌هايي زيرِ دامنهٔ پرفشاري خون ايجاد كرده‌اند تا زنجيرهٔ خطر را با فشار خون‌هاي بالاتر از دامنه طبيعي نشان دهند. گزارش JNC۷ در سال ۲۰۰۳[۵] از اصطلاح پيش پرفشاري خون براي فشار خون‌هاي در دامنهٔ فشار سيستولي ۱۲۰ تا ۱۳۹ ميلي‌متر جيوه و/يا فشار دياستولي ۸۰ تا ۸۹ ميلي‌متر جيوه استفاده مي‌كند، در حاليكه دستورالعمل ESH-ESC در سال ۲۰۰۷[۷] و دستورالعمل BHS IV در سال ۲۰۰۴[۸] طبقات مطلوب، طبيعي و طبيعيِ بالا را در تقسيم‌بندي جزئيِ فشار خون‌هاي زير فشار سيستولي ۱۴۰ ميلي‌متر جيوه و فشار دياستولي ۹۰ ميلي‌متر جيوه بكار مي‌گيرند. پرفشاري خون براساس گزارش JNC۷ به اين صورت طبقه‌بندي جزئي مي‌شود: پرفشاري خون مرحله ۱، پرفشاري خون مرحله ۲ و پرفشاري خون سيستولي ايزوله. پرفشاري خون سيستولي ايزوله به فشار خون سيستولي بالايي گفته مي‌شود كه فشار خون دياستولي در آن طبيعي بوده و در افراد مسن شايع است.[۵] دستور العمل ESH-ESC در سال ۲۰۰۷[۷] و دستور العمل BHS IV در سال ۲۰۰۴،[۸] فشار خون مرحله سومي (مرحله ۳) را براي افرادِ داراي فشار خون سيستولي بالاي ۱۷۹ ميلي‌متر جيوه يا فشار خون دياستولي بيش از ۱۰۹ ميلي‌متر جيوه تعريف مي‌كند. اگر درمان دارويي، فشار خون را تا سطوح طبيعي كاهش ندهد، پرفشاري خون در طبقه «مقاوم» جاي مي‌گيرد